نفس بکش دلم، آرام نفس بکش!
حتی شده در این هوای پر از دلتنگی!
بیا که خودم فدای خستگیهایت...!
اینقدر سکوت نکن فدای تنهاییت.!
بیا غریب ترین غریب شهر آدمها...!
بیا که من بغلت میکنم سر به شانه ام بگذار!
آخ بمیرم! چقدر خسته و ناتوان و رنجوری!
شبیه کودکی که کودکی نکرده ، محزونی!
بیار بشکن این بغض ریشه کرده در جانت...!
فدای خنده های دروغین، فدای اشکهایت...!
(از دلنوشته های خودم)
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
